اکثر درایوهای کنترل دور چندین ورودی دیجیتال یا آنالوگ دارند که می تواند کاربرد هر یک از آن ها را تعیین کرد. درایو Invertek E3 دو ورودی دیجیتال و دو ورودی آنالوگ دارد که قابل تبدیل به ورودی دیجیتال هستند. این انعطاف پذیری خوبی جهت بکارگیری ترمینال های کنترلی در درایو کنترل دور در اختیار کاربر قرار می دهد.
تنظیمات ترمینال های کنترلی درایو E3
راه های مختلفی برای کنترل کردن یک درایو کنترل دور وجود دارد. استفاده از درگاه های مخابراتی، صفحه کلید یا کیپد روی درایو، استفاده از PID و …، اما ترمینال های کنترلی روی درایو که ورودی های دیجیتال و آنالوگ روی آن قرار دارد همچنان محبوب ترین نوع کنترل هستند.
وظایف مختلفی را می توان به هر ورودی اختصاص داد. از ورودی های دیجیتال می توان برای ارسال دستور چرخش مستقیم، چرخش معکوس، تریپ خارجی، انتخاب سرعت های پیش فرض و انتخاب بین مراجع سرعت مختلف بهره برد. ورودی های آنالوگ نیز معمولا برای تغییر سرعت درایو با ارسال سیگنال آنالوگ بهره استفاده می شوند اما می توان از آن ها برای اتصال سنسورهای فیدبک مختلف (مثلا سنسور فشار یا حرارت) جهت برقراری یک سیستم PID نیز استفاده کرد. از آنجا که با استفاده از این تنظیمات می توان کاربردهای مختلفی ایجاد کرد، درایو های اینورتک تعدادی از این ترکیب ها را به صورت پیش فرض در حافظه خود دارند تا انتخاب برای کاربر ساده تر شود.
دسترسی به پارامترهای پیشرفته
در درایو E3، با استفاده از پارامتر P-15 می توان تنظیمات پیکربندی ترمینال های ورودی را تغییر داد. برای دسترسی به این پارامتر، باید کد دسترسی را در پارامتر P-14 وارد کرد. کد دسترسی پیش فرض 201 است.
عملکرد ورودی ها (دیجیتال/آنالوگ)
با استفاده از پارامتر P-15 تنظیمات مختلفی را برای ترمینال های ورودی انتخاب میکنیم، البته عملکرد این پارامتر به پارامتر P-12 وابسته است. با P-12 مرجع اصلی سرعت را انتخاب میکنیم؛ قابل درک است که بعد از انتخاب مرجع سرعت باید بتوان کاربرد هر یک از ورودی ها را با P-15 تعیین کرد. برای روشن تر شدن قضیه باید به تنظیم ترمینال های ورودی در زمان تعریف مرجع کنترل روی ترمینال بپردازیم، یعنی P-12=0.
در این درایو در حال حاضر 17 گزینه مختلف برای پارامتر P-15 وجود دارد. در حالت پیش فرض با P-15=0 ورودی دیجیتال 1 (DI 1) مربوط به روشن/خاموش شدن درایو و DI2 مربوط به چرخش معکوس خواهد بود. DI3 و DI4 می توانند به صورت ورودی آنالوگ نیز عمل کنند، در نتیجه نام آن ها را به صورت DI3/AI2 و DI4/AI1 بیان می کنیم.
DI3/AI2 به صورت یک ورودی دیجیتال عمل می کند و اجازه انتخاب بین فرکانس پریست که قبلا تعیین کرده ایم و ورودی آنالوگ برای مرجع سرعت را می دهد.
DI4/AI1 (به عنوان یک ورودی آنالوگ) ورودی مربوط به نقطه مرجع فرکانس است. اینجا یک سیگنال 0 تا 10 ولت خروجی درایو را بین 0 تا 50Hz کنترل می کند. اتصالات و ترمینال ها در شکل زیر قابل مشاهده هستند.
تغییر سرعت
این تنظیمات پیش فرض برای بسیاری از کاربردها کار راه انداز است. حال فرض کنید بخواهیم از فرکانس های پیش فرض به جای ورودی آنالوگ است کنیم. شاید ماشینی داشته باشیم که بخواهیم آن را در سرعت های کم، متوسط و زیاد به گردش در آوریم و هر کدام از این سرعت ها را از قبل در حافظه درایو تعریف کنیم. با تنظیم P-15=2، DI1 همچنان وظیفه روشن/خاموش کردن درایو را بر عهده دارد. اما DI2 و DI3 فرکانس های پیشین را که در پارامترهای P-20 تا P-23 وارد کرده اید را انتخاب می کند. با استفاده از منطق باینری می توان تا 4 فرکانس پیش فرض را با استفاده از دو ورودی دیجیتال پیاده سازی کرد. راهنمای کاربری این فرایند را بهتر بیان می کند. شکل زیر نشان دهنده این فرایند است.
حالت خطا
باقی تنظیمات P-15 امکان انتخاب کاربردهای دیگری را نیز فراهم می کنند. برای مثال، اگر بخواهید از یکی از ورودی های دیجیتال برای تریپ خارجی استفاده کنید، تنظیم P-15=3, 6, 7 حاوی تابع تریپ خارجی روی DI3 است.
برای استفاده از پوش باتن ها و یا دیگر سیگنال هایی که به صورت لحظه ای فعال می شوند می توان از P-15=11 استفاده کرد. حتی یک حالت اضطراری نیز برای کاربردهای اظطراری ساختمان ها نیز وجود دارد که با فعال شدن آن درایو بدون توجه به تریپ ها و دستورات به کار خود ادامه می دهد.
کنترل از صفحه کلید
اگر P-12 را از مقدار پیش فرض اش تغییر دهیم، گزینه های P-15 نیز تغییر می کند تا متناسب با مرجع کنترل جدید شوند. بنابراین وقتی P-12=1,2 باشد شما می توانید درایو را از طریق کیپد اش کنترل کنید. البته همچنان باید ترمینال DI1 وصل باشد تا درایو از طریقکیپد دستور پذیری داشته باشد. تنظیمات P15 حالا اجازه برخی گزینه های دیگر روی ترمینال ها را می دهد. برای مثال با انتخاب P15=6، چرخش مستقیم/معکوس به DI1 و DI2، تریپ خارجی به DI3 و مرجع سرعت کیپد/پریست به DI4 اختصاص دارد. این آرایش را شکل زیر نمایش می دهد.
پروتکل های مخابراتی
با تنظیم P12=3,4,7,8,9 درایو از طریق پروتکل های مخابراتی کنترل می شود. حال مثلا با تنظیم P15=6، DI1 برای فعال/غیرفعال شدن، DI2 برای انتخاب بین مرجع فرکانس مخابراتی/آنالوگ، DI3 برای تریپ خارجی و DI4/AI1 برای ورودی آنالوگ سرعت مورد استفاده قرار می گیرد. کنترل های مخابراتی را بعدا مورد بررسی قرار خواهیم داد.
با انتخاب P12=5,6 حالت PID فعال می شود که در رابطه با آن بعدا بیشتر صحبت خواهیم کرد. ما می توانیم در این حالت به وسیله سنسور فیدبک و تنظیمات PID یک کنترل فرایند حلقه بسته ایجاد کنیم. یک سیستم کنترل حلقه بسته در شکل زیر نشان داده شده است.
بنابراین تنظیم دو پارامتر P-12 و P-15 انعطاف پذیری بالایی را در اختیار کاربر قرار می دهد در حالی که تا جای ممکن نیز سادگی کار را حفظ می کند. البته بکارگیری ترمینال های کنترلی در درایو های P2 و ECO کمی پیچیده تر از E3 هستند و تفاوت هایی میان آن ها وجود دارد. در این دو درایو باید از پارامترهای P-12 و P-13 برای پیکربندی درایو بهره برد. همچنین به منظور انعطاف پذیری بیشتر در این دو درایو می توان توابع را به تفکیک به هر یک از ورودی ها اختصاص داد. در این حالت کار کمی پیچیده تر است اما به هرحال برای متخصصان گزینه مطلوبی است.
بدون دیدگاه